Fonte Bertusi
Een gemeenschappelijke droom
Een gemeenschappelijke droom
De natuur onthult zich aan mensen met passie!
Op de tiende augustus 1985, om 13.16 uur, verlaat een grote verhuiswagen, tot aan het dak gevuld, de Via Luigi Galvani in het centrum van Napels, om zich een weg te banen naar Toscane. Tegelijkertijd rijdt een volledige familie, Edoardo en Mena en hun vier kinderen in een blauwe Opel op de autostrade om elders een nieuw leven te beginnen. Edoardo en Mena (Trofimena) hebben er altijd op gerekend, op gewed, dat in hun leven het ooit eens allemaal beter zal worden. Beter voor zichzelf en voor hun vier kinderen.
Maar deze keer is de weddenschap wel héél groot!. Een vast werk en je geboorteplek achterlaten is niet iedereen gegeven. Het vraagt moed, een beetje lichtzinnigheid en een heel grote wil om je droom te realiseren. En de droom is: een beter leven leiden, de natuur opnieuw ontdekken en dat avontuur met andere mensen kunnen delen.
Ja, zelfs als delen met anderen toen nog niet in de mode was, gingen de twee jonge ouders er toch voor om hun Grote Plan met anderen te delen!
Ze wilden een boerderij in Toscane restaureren en ombouwen tot een vakantiehuis. Ze rolden hun mouwen op en zonder iets af te weten van toerisme openden ze de deuren van hun “nieuwe huis” voor de hele wereld.
De Val d’Orcia lag nog wat te dommelen, een beetje eenzaam in zijn schitterende uitgestrektheid. De roem van het toerisme was nog niet doorgedrongen.
In 1990 kwamen de eerste gasten en die werden door het jonge koppel met open armen en vol enthousiasme en met hoge verwachtingen ontvangen.
Het domein was totaal aangepast aan de nieuwe functie. Het was eenvoudig ingericht, maar toch met alles erop en eraan wat nodig was. Het had enkel nog nood aan groen. Het domein had er jarenlang verlaten bijgelegen en er waren nu terug bomen nodig om schaduw te brengen zoals het ooit in betere tijden was geweest.
En dat werd de grootste uitdaging: bomen en struiken aanplanten, stap voor stap. Ze tijd geven om op te groeien en zo een groen deken te leggen als bescherming voor de luister van het oude gebouw. En zo gebeurde: meer dan 250 planten, waaronder olijven, cipressen, en vele struikensoorten hebben er nu hun plek gevonden.
Veel vogels hebben er ook hun leefplek teruggevonden. En omdat de Val d’Orcia ondertussen UNESCO erfgoed is geworden voelen ook de andere dieren zich hier terug veilig.
Ruwweg 25 jaar zijn ze hier nu al en Edoardo en Mena hebben nu meer tijd vrij voor zichzelf. Ze hebben de taak en ook het privilegie om “Het Grote Avontuur” verder te zetten, doorgegeven aan hun kinderen. Ze hopen dat hun kijk op het leven “elkaar respecteren” kan bijbrengen. En ze willen met heel de wereld de zoektocht naar onthaasting delen zodat iedereen even de kans krijgt om stil te staan bij de vraag waar het écht om draait in het leven.